imiesłów — m IV, D. imiesłówłowu, C. imiesłówłowowi, Ms. imiesłówłowie; lm M. imiesłówłowy «forma gramatyczna utworzona od czasownika, używana w funkcjach przymiotnikowych lub przysłówkowych» ∆ Imiesłów przymiotnikowy (odmieniający się jak przymiotnik przez … Słownik języka polskiego
przymiotnikowy — «mający charakter przymiotnika, właściwy przymiotnikowi; utworzony od przymiotnika» Końcówki przymiotnikowe, np. ski, cki. ∆ jęz. Deklinacja, odmiana przymiotnikowa «deklinacja, odmiana o innych końcówkach niż deklinacja rzeczowników, mająca… … Słownik języka polskiego
współczesny — współczesnyeśni «występujący, żyjący w tym samym czasie, w którym żyje mówiący lub ten, o kim mowa; w węższym znaczeniu: występujący w czasach najnowszych, charakterystyczny dla dzisiejszej epoki; obecny, nowoczesny» Muzyka współczesna Moniuszce … Słownik języka polskiego
czynny — czynnynni, czynnynniejszy 1. «wykonujący jakąś czynność; pracujący, działający» Wszyscy byli czynni, krzątali się. ∆ biol. Ciało czynne «ciało organiczne wywołujące reakcję w organizmie żywym» ∆ chem. Pierwiastek czynny «pierwiastek wykazujący… … Słownik języka polskiego
przysłówkowy — «użyty w funkcji przysłówka, mający charakter przysłówka» ∆ Wyrażenie przysłówkowe «wyrażenie funkcjonujące jako przysłówek, np. byle jak, po cichu» ∆ Imiesłów przysłówkowy «imiesłów nieodmienny, np. idąc, biorąc, skończywszy, zjadłszy» ∆ Zaimek… … Słownik języka polskiego
uprzedni — książk. «taki, który miał miejsce wcześniej, przed czymś; wcześniejszy, poprzedni» Wejść do środka bez uprzedniego pukania. Uprzednia podróż była mniej męcząca. ∆ jęz. Imiesłów uprzedni «imiesłów wyrażający czynność wcześniejszą od tej, którą… … Słownik języka polskiego
Participle — In linguistics, a participle (from Latin participium , a calque of Greek μετοχη partaking ) is a derivative of a non finite verb, which can be used in compound tenses or voices, or as a modifier. Participles often share properties with other… … Wikipedia
bierny — biernyni, biernyniejszy 1. «nie wykazujący inicjatywy, obojętny, nie zaangażowany» Mieć bierną naturę. Zajmować bierną postawę wobec życia. Być biernym narzędziem w czyichś rękach. ∆ Bierny opór «opór polegający na odmowie działania, współpracy,… … Słownik języka polskiego
imiesłowowy — «dotyczący imiesłowu, związany z imiesłowem; zawierający imiesłów» Forma imiesłowowa. Zdanie imiesłowowe. Przymiotniki pochodzenia imiesłowowego … Słownik języka polskiego
odęty — odętyęci imiesłów przymiotnikowy bierny czas. odąć (p.) odęty w użyciu przym. 1. «nabrzmiały, wzdęty; opuchły, gruby» Odęty brzuch. Odęte wargi. 2. «mający zły humor; nadąsany, nadęty, naburmuszony» Odęta mina, twarz. Od rana był niezadowolony i… … Słownik języka polskiego
